28 februari 2021
Het onzekere meisje is weer even wakker
Ik dacht dat ik het gevoel wat mijn moeder mij heeft gegeven, dat ik nooit goed genoeg was, dat ik snakte naar aandacht en goedkeuring, achter mij had gelaten. Ik heb de afgelopen 6 jaar hard gewerkt aan mezelf en heb een behoorlijke mate van zelfliefde bereikt. Ik heb mijn moeder ook vergeven dat zij was zoals zij was en moeilijk liefde kon tonen, bijna alleen maar afkeuring en haast nooit dank je wel zei.
Mijn moeder was net zoals wij allemaal een “product” van haar opvoeding en leven. Het leven heeft haar gevormd tot wie zij was en hoe zij zich uitte. Ik ben ook een “product” van mijn opvoeding en leven. Ik ben mij 6 jaar terug gaan realiseren dat ik niet meer het onbevangen kind was wat ik wilde zijn. Ik had op één of andere manier mijn gevoel uitgeschakeld. Ik was niet gelukkig.
Het is moeilijk om als onbevangen kind in het leven te staan en eigenlijk weet ik al niet meer op welke leeftijd ik niet meer onbevangen was en puur mezelf kon zijn. Als ik nu terugdenk, denk ik dat ik al heel jong een gedeelte van mijn gevoel heb uitgeschakeld. Ik weet ook niet veel meer uit mijn jeugd, ik ben veel vergeten, of heb het misschien wel geblokt.
De laatste jaren heb ik mijn gevoel dubbel en dwars teruggevonden en ben gevoeliger dan ooit. Ik voel connecties en energieën. Daar ben ik blij om en ik probeer ook echt vanuit mijn gevoel en intuïtie te leven. Ik wil mijn leven laten leiden door wat ik voel, wat ik zie en wat er gebeurd in mijn leven. Best lastig om te doen maar ik doe mijn best. Ik probeer ook lessen te halen uit wat er gebeurd. Uit de mooie dingen maar zeker ook uit tegenslagen.
Door een gebeurtenis is mijn leven besefte ik mij dat het onzekere meisje in mij was getriggerd, weer even wakker was geworden. Dat meisje dat naar aandacht snakt. Dat meisje was ik allang niet meer want ik had voldoende zelfliefde, tenminste dat dacht ik. Maar een gevoel te worden afgewezen, ging overheersen terwijl ik wist dat het eigenlijk helemaal niet zo was. Het oud zeer kreeg de overhand, vertroebelde mijn beeld, waardoor ik niet helder meer zag en daar baalde ik van want ik dacht dat ik dat achter mij had gelaten. Een confronterende les dat dat nog niet zo is. Gelukkig was het besef er. Ik realiseerde mij dat “oud zeer” en de daarmee gepaard gaande reactie in ons hoofd en gevoel zo weer de kop op kan steken. Maar dat je door het te beseffen er wel wat aan kunt doen.
Zelfliefde is het allerbelangrijkste maar we hebben allemaal een bepaalde mate van aandacht nodig om ons goed te voelen. Ik dacht dat ik daarin balans had gevonden maar ik was toch uit balans geraakt door wat er in mijn leven gebeurde. Ik zocht de aanleiding daarvan buiten mij terwijl de oorzaak, dat het onzekere meisje weer wakker was, kwam door een vertroebeld beeld van de werkelijkheid. Bij wat er gebeurde kwam er een projectie van het verleden en die heb ik, door het mij te beseffen, weer verwijderd en zag ik hoe het werkelijk was. Een mooie, wijze les en inzicht in mijn innerlijke beleving. Gelukkig ben ik weer in balans en heb ik het onzekere meisje weer in slaap gesust.
28 december 2019
Heerlijk een stuk langs zee gaan wandelen. En aangezien het kerstvakantie is veel mensen met mij aan het genieten. Opeens bedacht ik mij dat meer dan ongeveer, grofweg geschat, 80 % bestond uit stelletjes, gezinnen of families. Hierdoor werd ik extra geconfronteerd met mijn single zijn en dacht ik aan een inzicht (die ik een tijd terug had gekregen door een opdracht in mijn opleiding creatieve therapie) met betrekking tot de verliefdheden in mijn leven. Ik was tot het inzicht gekomen dat ik in mijn jeugdigere jaren vaak niet echt verliefd was op de persoon maar meer verliefd op de aandacht die ik kreeg. Ik hunkerde in die tijd naar aandacht. Als een relatie dan ten einde liep, had ik daar niet zo’n last van en ging weer op zoek naar nieuwe aandacht. Als ik die dan weer kreeg voelde dat weer als verliefdheid.
Maar niet al mijn verliefdheden waren alleen gebaseerd op aandacht. Meerdere keren in mijn leven ben ik echt onvoorwaardelijk verliefd geweest en heb echt een connectie gevoeld. En de laatste keer nog niet zo lang geleden en die zit nog steeds volop in mijn hoofd dus ook tijdens deze wandeling. Omdat ik echt connectie voel(de) en het niet alleen om aandacht ging, heb ik mijn hart volledig geopend om liefde te geven en liefde te ontvangen. Met een volledig opengesteld hart heb je ruimte voor allerlei emoties. De verliefdheid voelde ik in al haar mooie pracht maar daarbij ook vele andere emoties. En wanneer je hart zo open staat, ben je extra kwetsbaar. Nou dat laatste heb ik helaas weer ervaren. Want wat doet het een pijn wanneer je je zo open en kwetsbaar opstelt en vervolgens keihard wordt buitengesloten uit een connectie die voor mij nog niet over was. En pijn willen we allemaal niet dus een gevolg kan zijn, om ervoor te zorgen dat je niet weer dezelfde pijn kan gaan voelen, dat je ervoor gaat zorgen dat je niet meer dezelfde pijn kan gaan ervaren. In mijn geval had ik dus mijn hart weer volledig kunnen afsluiten en mezelf niet meer kwetsbaar opstellen. Maar al snel kwam het inzicht dat ik door de pijn heen moest omdat ik blij ben dat ik mijn hart volledig kan openen en mijzelf kwetsbaar durf op te stellen. Dat is mijn verdienste en wie ik ben en dat neemt niemand mij af!